H.T. Roberts lijkt wel een onuitputtelijke bron, waaruit de songs opborrelen, uit de diepten van zijn ziel. Deze songs stromen lichtjes klaterend neerwaarts en verzamelen zich tot een machtige doch zacht stromende rivier van woorden en muziek die samen iets betekenen en vertellen, en het dorre landschap van de commerciële muziek trachten te irrigeren.

Dit is het zesde album van H.T. als solo-artiest, als singer-songwriter, een echte dan, zoals een Townes Van Zandt, James Taylor, Wannes Van de Velde, Bruno Deneckere … “Motion/Still” volgt “Fingernail Moon” op, één jaar later, bijna dag op dag. Toch is er nergens op deze CD ook maar een zweem van herhaling of déjà vu te bespeuren, nergens lijkt er gezwoegd te zijn om een dreigende deadline te halen of om zichzelf te overtreffen. Dit album is geboren uit muze en inspiratie, haast is er niet mee gemoeid. Een tijdloos document, een verzameling gedichten. Vandaag actueel, maar morgen ook nog, en tevens geschiedenis, mijmeringen over een ver verleden, verhaaltjes van gisteren, voorspellingen van een ziener, herinneringen aan volgend jaar.

H.T. Roberts schrijft over herkenbare mensen en situaties, van hier bij ons. Wandelend in de beemden, langs kanalen en trage stromen, de sterrenhemel zoals hij de Zwalmstreek overspant. Woestijnen met slangen en coyotes en peyote cactussen heeft hij nooit van dichtbij gezien, dus zingt hij daar niet over. Eerlijk duurt het langst. Alle twaalf de songs zijn van zijn hand en brein.

Dit plaatje is zo rustgevend als enigszins mogelijk is, in deze haast-en-spoed tijden.
Het kabbelt voort en voert je mee, geeft rust en stof tot nadenken. Maar denk nu niet dat je erbij in slaap valt, daar is het véél te boeiend voor. Voor je het weet zijn de twaalf songs voorbij en besef je dat je tot in de puntjes van de tenen hebt geluisterd naar dit pareltje.

Noem het folkmusic, noem het country of alt. country, levenslied of singer/songwriter (al is dat geen genre, maar een levenswijze), het zal mij worst wezen, dit is gewoon allerbeste, eerlijke en heerlijke muziek om naar te luisteren. De essentie van muziek, remember.

Een pluim ook op de hoed van H.T. voor de vormgeving en de productie. En nog een pluim voor Jeroen Temmerman voor de sublieme geluidsopname. Dit is je ware kunst. Waar de muziek werd gestript tot zijn naakte essentie, zit ze toch vol verrassend detail. De akoestische gitaar klinkt zoals ze hoort te klinken, en niet als een nogal geslaagde electronische sample van een akoestische gitaar. Idem dito voor de square neck dobro. Prachtig is dat. Alsof je tussen de muzikanten zit, die unplugged hun gang gaan. Klasse. Chapeau.

Een plaatje van bij ons door iemand van bij ons, waar velen slechts een puntje kunnen aan zuigen. Aanschaffen is de overbodige boodschap.

H.T. Roberts : vocals, 6 & 12 string acoustic guitars, harmonica, dulcimer
Niels Delvaux : drums, tambourine, shaker
Gijs Hollebosch : dobro, mandolin, gut string guitar, acoustic slide guitar, lap steel,
tricone resophonic
Peter Ryckeboer : Rhodes, organ, organ bass, Wurlitzer, piano, clavinet

witteMVS